Langkawi - Kuala Lumpur
Tijdens het fietsen waren de hagedissen het hoogtepunt, maar een goede foto was onmogelijk aangezien ze erg schuw zijn. Deze waren overigens ongeveer 1.5 m lang dus best wel spectaculair.
Ik nam een ferry’tje naar Pinang eiland wat een provincie op zichzelf is. Daar kreeg ik een groot respect voor Maleisie door de manier hoe Hindu’s (Indiers), Moslims (oorspronkelijke Malays) en Chinezen samenleven. Een Hindu tempel wordt zonder problemen opgevolgd door een moskee. Het straatbeeld wordt gekenmerkt door alle klederdrachten die ze trots in stand houden.
Bezoeken deed ik er niet veel, maar ik ontmoette er Azli Jamil, een Maleisische fotograaf, die mijn hele manier van met andere mensen omgaan sterk zou beinvloeden. Als fotograaf nam hij me mee naar de Worldpress Photo Exhibition en vanaf toen werd de automatische stand gewisseld voor de manuele.
Pinang naar Kuala Lumpur werd een tochtje tussen de palmolie plantages. “Sime Darby” lijkt Maleisie volledig te bezitten en al het regenwoud moet wijken voor de monocultuur. Dom en triest.
Gelukkig kwam ik andere fietsers tegen die me hielpen in KL te geraken. Vincent en Nathalie van Grenoble en Jose en Sara van Zwitserland bleken perfect gezelschap en we kampeerden twee nachten samen. Het Frans werd opgerakeld en verbeterd en zowel de tijd als afstand werden snel overbrugd. Beide koppels waren bezig met een indrukwekkende reis ongeveer rond de wereld.
KL binnenrijden was te gevaarlijk aangezien ik op de autostrade beland was en het reeds donker was. Na een tijd vond ik een lift die me op 500m van het guesthouse afzette.