Afgestudeerd: Latijn-Wiskunde in het Sint-Jozefhumaniora te Brugge
Huidige studie: de wereld
Sinds m’n 15e heb ik de schoolvakanties ingevuld met telkens een stukje van Europa te gaan ontdekken. Zo fietste ik in 2009 naar Santiago de Compostela. M’n moeder reed mee tot Pamplona waar m’n zus haar afloste. Deze 1e grote tocht was het begin van iets groots. Ik had op een spontane manier een prachtige manier van reizen ontdekt en ik wist dat het niet m’n laatste zou zijn.
Al snel kwamen nieuwe plannen en zo heb ik samen met een vriend, Jelle Lecomte, in de zomer van 2010 een fietstocht ondernomen naar Rome en terug. In totaal was het 4860 km die we in 50 dagen voltooiden. Het was een exploot dat m’n leven veranderde. Het was zowel verder, langer als spannender. En het was meer dan dat: voor het eerst was ik volledig op mezelf aangewezen om voor alles te zorgen. Het was de ultieme vrijheid. Niets was gepland en zo fietsen we van dag tot dag, gedragen door het toeval.
De hoogtepunten vond ik de westkust van Italië en de beklimming van de Mt. Ventoux. Dat 2e vooral omdat het me de mogelijkheid gaf om boven mezelf uit te stijgen, om te zien wat ik echt in me heb en om m’n grenzen te verleggen. Het werd een harde test, met de Mistral op kop en een gewone fiets met 20 kg bagage, die ik in glans doorstond. Met een gemiddelde van 13 km/h kwam ik boven. De dagen daarna wist ik het: dit is wat ik graag doe en ook de rest van m’n leven wil doen. Ik was intens gelukkig. Ik besefte dat ik de kracht en kwaliteiten had om ooit de wereld te veroveren per fiets. Ik dacht om binnen enkele jaren, na een hoger diploma op zak te hebben, een reis rond de wereld aan te vangen.
Rond december 2010 begon ik echter te overwegen om het studeren een jaartje uit te stellen en om mijn droom sneller dan verwacht te vervullen. Na wat overtuigingswerk was het beslist: ik zou van juli 2011 tot juni 2012 de wijde wereld in trekken. De grote voorbereiding kon beginnen.
Naam: Tijl Garré
Leeftijd: 18 jaar
Huidige Studies: Sport-wetenschappen in het VHSI te Brugge
Ik ken Wouter al vanaf het secundair onderwijs en we zijn al even lang vrienden. In het najaar van 2010 besloot ik om in de zomer deel te nemen aan een ontwikkelingsproject in Burundi. Daar heb ik, samen met een groep jongeren, 3 weken met de hand bakstenen gemaakt voor een medisch centrum in de stad Ngozi. In Burundi heb ik heel wat gezien en meegemaakt. Zowel positieve dingen zoals de wil om te groeien bij de mensen, als de negatieve dingen zoals de schrijnende armoede die overal aanwezig is. Ik heb daar inspiratie en gedrevenheid gevoeld als nooit tevoren. Ik wou alles doen wat ik kon om daar een verschil te maken. Om die mensen te helpen. Ik geloof dat die ervaring mij positief verandert heeft als persoon. Het heeft alleszins een diepe indruk op mij gemaakt.
Toen ik na mijn reis met Wouter bijpraatte, hadden we beide zoveel te vertellen. Al snel bleek dat we allebei dezelfde passie voor reizen hadden ontwikkeld. En zo kwamen we op het idee om onze beide ervaringen te bundelen. Ik zou met hem op fietsreis vertrekken, maar dan wel voor september terugkeren. Tot Istanbul zal ik zijn fietskompaan zijn, daarna wacht de rest van de wereld op hem. Mijn aandeel in het plan is vooral dat we het voor een goed doel (lees vzw Mundoes!) doen. Eenmaal ik terug in België ben, houd ik me dan ook bezig met de verdere sponsoring voor het project. Alsook Wouter up-to-date te houden van de huidige situatie in de landen die hij gaat doorkruisen.
